இது கவிதையும் இல்லை கட்டுரையும் இல்லை, என் மனதில் உதித்த சில வரிகள். “எத்தனையோ சங்கதிகளை நேரில் பார்த்ததினால் இப்படி எழுத தூண்டியது”.
இன்றைய நிலையை எடுத்துக் கொண்டால் எதிலும் உண்மை என்பது அடியோடு அழிந்து விட்டது. 100க்கு 99.999 சதவிகிதம் பொய்யே தலை தூக்கி நிற்கின்றது. இதற்கெல்லாம் காரணம் பேராசை, பேராசையின் காரணத்தினால் சுரண்டல்கள், சுரண்டல்கள் காரணத்தினால் பொய்மை தலை விரித்து ஆடுகிறது. அப்போ உண்மை எங்கே ?
பெற்றோர்கள் பிள்ளைகள் மத்தியில் சுரண்டல்கள், உண்மை இல்லை.
கணவன் மனைவி இடையில் சுரண்டல்கள், உண்மை இல்லை.
அண்ணன் தம்பிக்குள் சுரண்டல்கள், உண்மை இல்லை.
அக்கா தங்கைக்குள் சுரண்டல்கள், உண்மை இல்லை.
திருமணங்களில் சுரண்டல்கள், உண்மை இல்லை.
அன்பு காட்டுவதில் சுரண்டல்கள், உண்மை இல்லை.
குடும்பத்தில் சுரண்டல்கள், உண்மை இல்லை.
பங்களிக்குள் சுரண்டல்கள், உண்மை இல்லை.
தொழிலில் சுரண்டல்கள், உண்மை இல்லை.
நட்பில் சுரண்டல்கள், உண்மை இல்லை.
வாங்குவதில் சுரண்டல்கள், உண்மை இல்லை.
பள்ளிக் கூடத்தில் சுரண்டல்கள், உண்மை இல்லை.
ஆசிரியர்களிடத்தில் சுரண்டல்கள், உண்மை இல்லை.
மாணாக்கர்களிடம் சுரண்டல்கள், உண்மை இல்லை.
பணியாளர்களிடத்தில் சுரண்டல்கள், உண்மை இல்லை.
அலுவலகங்களில் சுரண்டல்கள், உண்மை இல்லை.
ஊருக்குள் சுரண்டல்கள், உண்மை இல்லை.
இணையத்தில் சுரண்டல்கள், உண்மை இல்லை.
கவிதையில் சுரண்டல்கள், உண்மை இல்லை.
ஆக்கங்களில் சுரண்டல்கள், உண்மை இல்லை.
எதிலும் சுரண்டல்கள், உண்மை இல்லை.
அப்போ உண்மையின் நிலை !?
'மனித உரிமை ஆர்வலர்'
K.M.A. ஜமால் முஹம்மது.
Consumer & Human Rights.
S/o. K.M. Mohamed Aliyar (Late)
நன்றி : சமூக விழிப்புணர்வு பக்கங்கள்
No comments:
Post a Comment